Η διεθνής forward του Ολυμπιακού, Ειρήνη Κούκη, μίλησε στο wsl.gr για την επιστροφή στις προπονήσεις, για τον Ολυμπιακό και για τον διαχωρισμό του αθλήματος σε ερασιτεχνικό και επαγγελματικό.
H Ειρήνη Κούκη είναι αναμφίβολα μια απο τις πολλά υποσχόμενες αθλήτριες της νέας γενιάς. Είναι μόλις 20 ετών και τον Αύγουστο ανακοινώθηκε απο την ομάδα μπάσκετ Γυναικών του Ολυμπιακού.
Στο παρελθόν έχει αγωνιστεί με την φανέλα της Αγίας Παρασκευής και των Μελισσίων ενώ είναι διεθνής με όλες τις μικρές Εθνικές Ομάδες.
Σπουδαία στιγμή της Ειρήνης με την γαλανόλευκη φανέλα ήταν η κατάκτηση της 5ης θέσης στο Ευρωμπάσκετ U16 Β΄ Κατηγορίας Κορασίδων όπου αναδείχτηκε «κορυφαία παίκτρια».
Ειρήνη σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο σου και για την ευκαιρία που μας δίνεις να σε γνωρίσουμε καλύτερα.
Ας το πιάσουμε από την αρχή..
Σε ποια ηλικία έγινε η πρώτη σου επαφή με το μπάσκετ;
«H πρώτη μου επαφή με το μπάσκετ έγινε στην ηλικία των εφτά.
Ξεκίνησα να παίζω με τον μπαμπά μου σε ένα γηπεδάκι, όσο περιμέναμε να τελειώσει η αδελφή μου από το κολυμβητήριο.
Τότε έκανα στίβο και την επόμενη χρονιά ζήτησα από τους γονείς μου να ξεκινήσω μπάσκετ και ενθουσιάστηκα με το άθλημα από την πρώτη στιγμή.»
Σαν παιδί-έφηβη χρειάστηκε να θυσιάσεις πράγματα που κάναν οι παρέες σου για να αφιερωθείς στο μπάσκετ;
«Σαφώς όταν επιλέγεις να ασχοληθείς πιο σοβαρά με κάτι χρειάζεται να βάλεις κάποιες προτεραιότητες.
Υπήρξαν πολλές φορές που οι φίλοι μου πήγαιναν βόλτα και εγώ δεν ακολουθούσα γιατί είχα προπόνηση. Υπήρχαν μάλιστα και φορές που δεν συμμετείχα σε σχολικές εκδρομές γιατί είχα αγώνες.
Για πολλά χρόνια δεν είχα “παιδικά καλοκαίρια” καθώς είχα υποχρεώσεις με τις μικρές εθνικές. Ωστόσο ποτέ δεν το μετάνιωσα γιατί πάντα ήταν δική μου επιλογή και είμαι ευγνώμων που είχα αυτές τις εμπειρίες.»
Έχεις φορέσει το εθνόσημο με την εθνική κορασίδων και αναδείχτηκες “κορυφαία παίκτρια” στο Ευρωμπάσκετ U16 όπου κατακτήσατε την 5η θέση. Πως ένιωθες την επόμενη μέρα;
«Ήταν μία πολύ όμορφη χρονιά για πολλούς λόγους.
Είχαμε πολύ καλό κλίμα και ξεκάθαρους στόχους. Μετά την λήξη του πρωταθλήματος τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα.
Στεναχωρημένη μεν γιατί δεν καταφέραμε να κάνουμε το κάτι παραπάνω, αλλά και γεμάτη από αξέχαστες εμπειρίες και στιγμές που μου έμαθαν πολλά.
Η ανάδειξη μου ως ”καλύτερη παίκτρια” μου έδωσε αυτοπεποίθηση ωστόσο το γεγονός ότι δεν μπήκαμε στην τελική τριάδα μου άφησε μια πικρή γεύση.»
Μπάσκετ και πανδημία. Πως αντιμετώπισες αυτή την περίοδο και πως κατάφερες να διατηρήσεις την φυσική σου κατάσταση;
«Ήταν μια δύσκολη κατάσταση για όλους τους αθλητές και δυστυχώς για κάποιους ακόμα είναι.
Προσπάθησα να διατηρηθώ σωματικά κάνοντας καθημερινά βάρη στο σπίτι και τρέξιμο έξω. Πίεζα τον εαυτό μου να παραμένει στο πρόγραμμα που είχα βάλει.
Για εμάς που έχουμε συνηθίσει να προπονούμαστε κυρίως ομαδικά και με πρόγραμμα αυτή η αβεβαιότητα και η απομόνωση ήταν πολύ ψυχοφθόρα. Προσπάθησα να κάνω και άλλα πράγματα, για τα οποία δεν έχω χρόνο καθημερινά, όπως να αφιερώσω περισσότερο χρόνο στην οικογένεια μου και στον εαυτό μου.»
Πως ήταν η αίσθηση όταν ξαναπάτησες στο παρκέ για προπονήσεις μετά από τόσο καιρό “απραξίας”;
«Περίεργο συναίσθημα!!
Είχα πολύ μεγάλο ενθουσιασμό και ανυπομονησία, ωστόσο ένιωθα ένα μικρό φόβο, μετά από τόσο καιρό, μακριά από το παρκέ.
Ευτυχώς ο προγραμματισμός της ομάδας, μας βοηθάει σιγά σιγά να επανέλθουμε στην αγωνιστική μας κατάσταση και να βρούμε τους ρυθμούς μας.»
Από τον Αύγουστο ντύθηκες στα ”κόκκινα”. Πως είναι να αγωνίζεσαι για έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους και στην πρώτη κατηγορία του πρωταθλήματος;
«Είναι τιμητικό να παίζεις σε έναν σύλλογο σαν τον Ολυμπιακό, αλλά ταυτόχρονα είναι και μία πολύ μεγάλη πρόκληση.
Την προηγούμενη σεζόν αγωνιζόμουν σε μια από τις αδύναμες ομάδες της Α1, ενώ φέτος οι στόχοι είναι εντελώς διαφορετικοί.
Οι απαιτήσεις με βοηθούν να πιέσω περισσότερο το εαυτό μου ώστε κάθε μέρα να γίνομαι καλύτερη.»
Τι θεωρείς ότι κάνει τον Ολυμπιακό να ξεχωρίζει;
«Αυτό που διαπίστωσα εγώ μπαίνοντας φέτος σε αυτή την ομάδα, είναι ότι ο Ολυμπιακός κερδίζει και έχει καταφέρει να έχει αυτή την πορεία, όχι μόνο επειδή έχει από τις καλύτερες παίκτριες και από τα καλύτερα τεχνικά επιτελεία στην Ελλάδα, αλλά γιατί κάθε μέρα δουλεύει τόσο σκληρά και απαιτητικά ώστε να επιβεβαιώνει την θέση και το όνομα που έχει.
Προφανώς αυτό μπορεί να υποστηριχθεί, γιατί το σωματείο λειτουργεί επαγγελματικά και προσφέρει στις παίκτριες ότι χρειάζονται, ώστε και αυτές να μπορούν να δίνουν κάθε μέρα το 100% τους.»
Σαν ρόστερ έχετε χημεία; Ποιοι οι στόχοι της ομάδας σας για το πρωτάθλημα;
«Η φετινή ομάδα έχει αρκετές νέες παίκτριες, ωστόσο τα κορίτσια που ήταν από παλιά, μας βοήθησαν να προσαρμοστούμε στις νέες απαιτήσεις και να ακολουθήσουμε τους ρυθμούς τους.
Εξ αρχής, οι στόχοι της ομάδας είναι να διατηρήσουμε την θέση που είχαμε τα τελευταία χρόνια και στο τέλος της σεζόν να είμαστε πάλι πρωταθλητές.
Απλά όπως και όλες οι ομάδες περιμένουμε την επανέναρξη του πρωταθλήματος για να συνεχίσουμε την πορεία μας.»
Όσον αφορά στο αν το Μπάσκετ Γυναικών θα έπρεπε να είναι επαγγελματικό αντί για ερασιτεχνικό, ποιά η τοποθέτηση σου;
«Θεωρώ ότι ο αθλητισμός, δεν πρέπει να καθορίζεται ως επαγγελματικός και μη, μόνο ανάλογα με τα έσοδα που προσφέρει.
Η δουλειά και οι ώρες που αφιερώνουμε είναι αντίστοιχες με αυτές των αντρών και η νοοτροπία μας δεν διαφέρει από εκείνων.
Ακόμα πολλές αθλήτριες ζουν από αυτό, χωρίς να έχουν κάποια άλλη πηγή εισοδήματος.
Οπότε ναι, θεωρώ, ότι θα έπρεπε και η Α1 γυναικών να ήταν επαγγελματική, ώστε να προστατεύει τους ανθρώπους που εργάζονται εκεί και σιγά σιγά να ενισχύεται όλο και περισσότερο.»
Ποιοί είναι οι προσωπικοί σου στόχοι για το μέλλον;
«Πιστεύω ότι είμαι πολύ τυχερή που παίζω μπάσκετ και που από μικρή κατάλαβα ότι είμαι καλή σε αυτό.
Είναι ένα πολύ μεγάλο εφόδιο που πέραν του ότι σε γεμίζει χαρά γιατί είναι αυτό που αγαπάς, σου δίνει και την δυνατότητα να δεις τον κόσμο, από μία οπτική που πιθανότατα να μην είχες αλλιώς την ευκαιρία.
Θέλω να δοκιμάσω τα όρια μου και να δω που μπορώ να φτάσω είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό.
Δουλεύω σκληρά γι’αυτό, ενώ παράλληλα, το συνδυάζω με το ακαδημαϊκό μου κομμάτι. Το μπάσκετ για μένα πέρα από αγάπη, είναι και μια πρόκληση για τον εαυτό μου.»
