Η Ελένη Καπογιάννη είναι Κόουτς και Κυρία του ελληνικού Basket με κάππα κεφαλαίο. Την Ελένη Καπογιάννη, όλοι την γνωρίζουμε ως προπονήτρια της γυναικείας ομάδας Basket του Παναθηναϊκού. Το βιογραφικό της όμως δεν σταματά εδώ. Ως αθλήτρια έχει κατακτήσει 6 πρωταθλήματα Ελλάδας, 5 κύπελλα Ελλάδας, ενώ φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής ομάδας Γυναικών (16 συμμετοχές) και είχε μια τρίτη θέση στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα με τον Σπόρτινγκ. Επίσης έχει φορέσει και την φανέλα των ομάδων της Αγίας Παρασκευής και του Άρη Θήβας. Συμβατική δεν είναι. Ανήσυχο πνεύμα, ναι! Τολμηρή σίγουρα. Αυτός άλλωστε ήταν και ο λόγος που αποφάσισε πριν από κάποια χρόνια να αφήσει την ασφάλεια του ελληνικού μπάσκετ και να “μετακομίσει” στο Λίβανο και την Αντέλιας για να γίνει η πρώτη γυναίκα προπονήτρια στη χώρα. Αυτός είναι ο λόγος που αποδέχθηκε την πρόταση της Ομοσπονδίας Μπάσκετ του Ιράν και ανέλαβε την Εθνική Γυναικών, σε μια χώρα με μικρή παράδοση στο γυναικείο μπάσκετ και το γυναικείο αθλητισμό γενικότερα. Σε μια Ισλαμική “δημοκρατία” στην οποία η θέση της γυναίκας διαχωρίζεται σαφώς από τους άνδρες, η Ελένη Καπογιάννη προπονούσε αθλήτριες που φορούν υποχρεωτικά μαντίλα και καλύπτουν το σώμα τους από το κεφάλι μέχρι τα νύχια των ποδιών στους αγώνες. Και στις προπονήσεις, εφόσον υπάρχουν άνδρες στο χώρο. Με αυτήν την Κόουτς επιλέξαμε να μιλήσουμε για την Ημέρα της Γυναίκας.
Της Νίκης Δέλλιου
Σε ένα άθλημα όπως είναι το Basket, που για χρόνια μονοπωλούσε στο ανδρικό κοινό, πόσο εύκολο είναι για μια γυναίκα να μπορέσει να «εισχωρήσει» σε αυτόν τον χώρο, να χτίσει την καριέρα της και να δημιουργήσει ένα καλό επαγγελματικό όνομα είτε ως παίκτρια είτε ως προπονήτρια; Τι προκαταλήψεις έχει να αντιμετωπίσει;
Μετά λύπης μου θα πω ότι δεν είναι καθόλου εύκολο για μια γυναίκα να «εισχωρήσει» σε παραδοσιακά ανδροκρατούμενους χώρους και το ίδιο ισχύει και για τον χώρο μου το μπάσκετ. Προσωπικά μιλώντας, είχα την τύχη ή ίσως και την «άγνοια κινδύνου», αν το θέτω σωστά, να ασχοληθώ με το Μπάσκετ που πάντα αγαπούσα και δεν άφησα να με επηρεάσει τίποτα αρνητικό, αντιθέτως ήμουν προσηλωμένη στον στόχο μου, στο άθλημα, στην ομάδα. Φυσικά και αντιμετώπισα δυσκολίες στον χώρο και απογοητεύσεις, όμως θα πω ότι είναι σημαντική προϋπόθεση -για να πετύχεις οπουδήποτε- η γνώση. Η γνώση πάνω στο αντικείμενό σου, η διαρκής εξέλιξη, είναι αυτά που θα σου χτίσουν την προσωπικότητα. Για μένα, είναι σημαντική κατάκτηση στην καριέρα μου οι άνδρες συνάδελφοί μου και όχι μόνο, να με αποκαλούν «Κόουτς» και όχι Ελένη.
Έχετε παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια να έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον του γυναικείου κοινού για το Basket είτε ανδρικό είτε γυναικείο; Γυναίκες φίλες και γνωστές σας, δείχνουν ενδιαφέρον για το επάγγελμά σας;
Όντως είναι αλήθεια ότι υπάρχει αύξηση του γυναικείου κοινού για το Basket και ειδικά παρατηρώ ότι υπάρχει αύξηση του ενδιαφέροντος από γυναίκες που θέλουν να ασχοληθούν με την προπονητική. Θα επισημάνω όμως ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές ελλείψεις στον τομέα αυτό, σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Υπολειπόμαστε σε πολλά ακόμα και δεν θα αναφερθώ μόνο στην τεχνογνωσία αλλά και στις προκαταλήψεις που υπάρχουν. Έχει να κάνει με το ότι δεν έχει γίνει αποδεκτό το «καλό μπασκετικό μυαλό» σε ένα γυναικείο σώμα.
Υπάρχουν κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες στο να μπορέσει μια γυναίκα να συνδυάσει την επαγγελματική της σταδιοδρομία στον χώρο του αθλητισμού και ειδικά του Basket με την δημιουργία οικογένειας; Υπάρχει ελεύθερος χρόνος για προσωπική ζωή ή οι απαιτήσεις σε προπονήσεις, αγώνες, το κάνουν ιδιαίτερα δύσκολο;
Το να είσαι μητέρα και σύζυγος είναι από μόνο του δύσκολο, σε όλα τα επαγγέλματα. Είναι δύσκολο να συνδυάσεις όλους αυτούς τους ρόλους της συζύγου, της μητέρας, της αθλήτριας, της επαγγελματία, αλλά και τις υποχρεώσεις που έχει μια γυναίκα σε ένα 24ωρο. Για μένα όλες αυτές είναι γυναίκες–ηρωίδες. Η αλήθεια είναι ότι και εμένα ο χρόνος μου είναι πολύ περιορισμένος και δυστυχώς έχω χάσει την επαφή μου με πολλούς ανθρώπους εξαιτίας του εξαντλητικού μου ωραρίου. Δεν μπορούσαν πολλοί άνθρωποι να με ακολουθήσουν στα απαιτητικά μου ωράρια. Όμως μπορώ να πω ότι με αυτούς που έχω επαφή περνάω καλά και γενικά προσπαθώ να περνάω ποιοτικά τον χρόνο μου. Αυτό που θα ήθελα από τον εαυτό μου είναι να αυξήσω τον ελεύθερο χρόνο μου. Δεν ζούμε μόνο για να δουλεύουμε.
Τι θα συμβουλεύατε ένα νέο κορίτσι που θέλει να μπει και να ασχοληθεί επαγγελματικά με τον χώρο αυτό; Τι σας έχει δείξει η μέχρι τώρα εμπειρία σας; Τι πρέπει να κάνει και τι να αποφύγει;
Αυτό που έχω να πω σε κάθε νέο κορίτσι είναι ότι γενικά είναι κατόρθωμα να «απασχολεί» τους συνεργάτες της σε ένα επάγγελμα μόνο για την δουλειά της και όχι για την εμφάνισή της. Μέχρι να σβήσουν οι προκαταλήψεις, να μείνει αφοσιωμένη στο όνειρό της και να κρατήσει άσβεστη την φλόγα μέσα της για αυτό που αγαπάει. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ. Και φυσικά το τρίπτυχο γνώση, προσωπικότητα και πολλή δουλειά θα την φέρει πιο κοντά στους στόχους της.
Και μια τελευταία προσωπική ερώτηση: Ποια γυναίκα γενικά από τον χώρο του αθλητισμού θαυμάζετε ή ακόμα και από τον δικό σας χώρο του Basket;
Η αθλήτρια που θαυμάζω είναι η Γερμανίδα άλτρια του μήκους Χάικε Ντρέσλερ. Εκτός του ότι είναι μια σπουδαία αθλήτρια στον χώρο της με πάμπολλες διακρίσεις και κατακτήσεις μεταλλίων (δύο χάλκινα Ολυμπιακά μετάλλια 100μ. και 200μ. και ένα αργυρό στο μήκος στη Σεούλ και δύο χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια στο μήκος το 1992 και το 2000), με συγκίνησε βαθύτατα η ταπεινοφροσύνη της ως εθελόντρια που ίσιωνε το σκάμμα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του στίβου, στο Βερολίνο το 2018. Μας έδωσε ένα διπλό μάθημα σεμνότητας και αθλητικού ήθους.
Από τον χώρο μου θαυμάζω την προπονήτρια Μπέκι Χάμον, η οποία για μένα συνδυάζει αυτά τα οποία ακριβώς πιστεύω πολύ στην ζωή μου και έτσι έχω πορευτεί: γνώση, προσωπικότητα και να μην ξεφεύγεις από τους στόχους σου.
